WELKOM
U bent gearriveerd bij
van de ukkesteyn
een kooikerhondjesfamilie
eigenaresse h.van ginkel- gemser
willemstad 2, 9363XE Marum
tel.0594 641983/ mobiel 06 22174404, e mail a.van.ginkel.001@hetnet.nl
www.van-de-ukkesteyn.nl
voor beschikbare pupjes en verwachte nestjes klikt U
http://ukkesteyn-en-co.blogspot.com
Onderstaande homepage is opgestart op 29-7-2005 en is sindsdien voortdurend "in beweging".
De homepage wordt binnenkort vernieuwd, als u dan eerst onderstaande pagina nog even goed doorleest zolang hij nog bestaat klikt u daarna op de link
http://kooikerhondjes-van-de-ukkesteyn.blogspot.com
Inmiddels heb ik een weblog als bijlage, betreffende te verwachten nestjes en pasgeboren pupjes, in het leven geroepen.
Hier kan ik mij meer uitleven over het "wel en wee" van onze jongelingen, zonder de homepage "geweld" aan te doen.
En.......last but not least......U kan uitgebreid meekijken.
jong leven
Feline van de Ukkesteyn heeft op onderstaande foto 9 gezonde kinderen. De vader is Einstein uit huize Nachtmerrie.
Op de nieuwe website "LEVENDE HAVE" kan u het wel en wee van onze
nestjes volgen.Hier kunt u via de foto's volgen hoe ik mijn nestjes
verzorg en hoe ik omga ik met mijn jongste hondenspruiten in hun eerste
levensfase U leest eerst eens op uw gemak deze homepage door. Onderaan
deze site klikt u de link "LEVENDE HAVE" aan.
Voordat ik mijn verhaal vertel, eerst wat plaatjes van hetgeen mij zo bezig houdt....onze prachtige Nederlandse kooikerhond.
Voor mij betekenen deze foto's GENIETEN!
Van dit voorrecht geniet ik al bijna 40 jaar.
Het
wonder der geboorte, de ontwikkeling van de pups en daarna.....de
schitterende hondjes met hun fantastische vacht, karakter en kleur.
Voor mij meer dan een hobby....een manier van leven!...die mij nooit verveelt.
Geniet
met mij mee van deze foto's, lees daarna mijn verhaal over dit
buitengewone charmante ras en vergeet ook de link "LEVENDE HAVE" niet.
Veel kijk- en leesplezier.
moeder en kinderen maken het goed
deze foto spreekt voor zich
21 mei 2008, wij zijn 5 weken
en ZO zien wij er uit als wij 8 weken zijn.
Eureka van de Ukkesteyn heeft op 18 januari 2008..... 12!!!!,..... ja u leest het goed,pupjes gekregen.
Na een voorspoedige bevalling, die 12 uur duurde, maken moeder en kinderen het goed.
Het nestje bestaat uit 7 teefjes en 5 reutjes.
12
pupjes is erg veel en komt zelden voor bij kooikerhondjes.Ik vond dit
zo leuk, dat ik bij dit nest een weblog gemaakt heb, waar ik U
uitgebreid op de hoogte heb gehouden van het wel en wee van dit nest.
Als U aan de onderzijde van deze homepage de link EUREKA'S NEST KLIK
HIER aanklikt, kunt u als u dat leuk vindt ook nog meegenieten van dit
gebeuren, wat ook na 39 jaar voor mij een unieke gebeurtenis was.
moeder eureka en kinderen maken het uitstekend
zoals reeds vermeld, aan de onderzijde van deze homepage en op de link " Levende Have",
het vervolg van de ontwikkeling van dit nestje.
Inmiddels
heeft U al heel wat gezien en gelezen. Ik denk dat U misschien wel een
beetje nieuwsgierig geworden bent, wie nu eigenlijk de "baasjes" zijn
van al deze kooikerhondjes. Het wordt tijd om onze kooikers, mijzelf en
gezin
VOOR TE STELLEN.
Uiteraard zijn onze kooikerhondjes het eerst aan het woord.
Hallo
bezoekers, wij wonen al heel lang met zijn allen met onze baasjes Ton
en Hieke van Ginkel- Gemser en kinderen in Marum. Marum is gelegen in
het schitterende Westerkwartier, op de grens van Groningen, Friesland
en Drenthe.
Onze achternaam is Van de Ukkesteyn. Dit hebben onze baasjes zo bedacht, omdat hier zoveel ukken rondlopen, zwemmen en vliegen.
U wilt niet weten met hoeveel andere dieren wij hier samenwonen.
Misschien wilt U dat ook wel weten. Deze homepage maakt nl. deel uit van een vierluik.
*Een homepage over ons,kooikerhondjes, "WIJ vinden ons het belangrijkst nietwaar"!!!!!! Daar bevindt u zich nu.
*Een homepage over de ANGORAKONIJNEN, daar kunt U nu al naartoe linken,
de hyperlink " MIJN ANGORAKONIJNEN", wordt op de volgende alinea
vermeld.
*De derde homepage gaat over de levende have en plant
en dier als huisgenoot, de link van deze website kunt u aan de
onderzijde van deze homepage vinden.
* En dan, last but not
least, een homepage over......autisme......, wat nu?, zult U denken,
hoort dat ook bij kooikerhondjes?????
Mijn advies, leest U rustig verder, dan komt U er wel achter.
Dat
wij met zoveel andere dieren van verschillende pluimage samenwonen is
best wel gezellig, altijd aanspraak, soms een beetje poezen plagen,
maar we kunnen met alle medebewoners goed opschieten, ook met de
eenden, we hoeven alleen nooit als kooikerhond op te treden, want de
eenden blijven altijd bij huis, ze lopen wel graag achter ons aan, want
nieuwsgierig dat ze zijn!!!!!
Het woonhuis van onze baasjes hebben
ze de naam "Nachtmerrie"gegeven, niet vanwege ons, maar vanwege ons
baasje Hieke, die is ZO dierminded en wilde ZO graag een boerderij vol
met dieren, dat ze op het moment, dat ze nog in Utrecht op een
bovenhuis woonden, onze baas Ton al besloten had, zo gauw de boerderij
er zou zijn, dit onderkomen de naam "Nachtmerrie"zou worden toebedeeld.
En zo is gebeurd.
dit is een angorakonijn plus dochter
Na onder- en bovenstaande drie foto's, die enigszins de sfeer van ons en onze woonplek weergeven, "het kooikerhondjesverhaal", veel leesplezier
uitgekomen droomwens?!
lente
Na deze introductie, mijn verhaal.
Ik zal mij eerst voorstellen.
Ik
ben Hieke van Ginkel- Gemser, eigenaresse, verzorgster, baasje,
juffrouw van de catering, manager, jongste bediende, kortom manusje van
alles voor de kooikerfamilie "van de Ukkesteyn", bestaande uit een
aantal eigengefokte en aangetrouwde kooikerhondjes.
Mijn beroep is (was, ik behoor inmiddels ook tot de grijze golf) o.a. lerares.
Ik
gaf part time les in de erfelijkheidsleer betrekking hebbende op
landbouwhuisdieren aan diverse landbouwscholen in het noorden van ons
land.
Aangezien het kooikerhondje een relatief jong teruggefokt ras is, komt deze kennis mij natuurlijk goed van pas bij mijn hobby.
Vanaf
mijn allervroegste jeugd heeft alles wat groeit en bloeit mij altijd
buitengewoon geboeid en op ons boerderijtje huize "Nachtmerrie"kan ik
deze belangstelling te volle ontplooien.
dit zijn hollandse kwakertjes, de lokeendjes in de eendenkooi.
Op internet kunt U veel zinnige en onzinnige informatie vinden over het Nederlandse Kooikerhondje.
Wetenswaardigheden
over de geschiedenis en andere algemene zaken, betreffende dit ras,
worden door de vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje uitgebreid op
hun website vermeld. Wilt U hier meer informatie over, verwijs ik U
naar de website van deze vereniging.
Ik vind het niet zinvol dit nog eens op mijn homepage te herhalen.
ik vind mijzelf een knappe jongeman, U ook?
Wat krijgt U voorgeschoteld?
EEN ERVARINGSVERHAAL
Dit is het verhaal van een gezin, dat sinds 40 jaar hun leven deelt met het wel en wee van een kooikerhondjesfamilie.
Dit
is tevens het verhaal van een kooikerhondjesfamilie, dat meedraait in
een gezin, goede en slechte tijden meemaakt, hoe zij hierop reageren en
de kijk, die ik ( het vrouwtje) naar aanleiding van het bovenstaande,
op het ras heb gekregen.
Ik ben uiteraard theoretisch goed onderlegd
in de ins en outs van dit ras, maar hier leest U over de resultaten van
een langdurige PRAKTIJKERVARING, die soms nog weleens wat anders
uitpakt dan de theorie beweert!!
Van oudsher hebben wij St. Bernardhonden, ( de liefde van mijn echtgenoot), maar in 1971 wilde ik er graag een hondje bij, dat je heel goed als gezelschapshondje in huis kan houden, maar die zich ook heel goed buitenshuis kan manifesteren. We hadden inmiddels kinderen gekregen en het leek mij erg gezellig een kleinere hond als gezinsmaatje in alle omstandigheden met ons gezin mee te laten leven.
Mijn wensen waren:
* Een levendige, niet nerveuze hond, dus een hondje met een stabiel karakter, die het leuk vindt met een gezin op te trekken.
We
hadden ( hebben) kinderen, waaronder een klassiek autistische zoon, die
soms wel erg typische geluiden en/of zeer onverwachte bewegingen maakt,
daar moet deze hond tegen kunnen.
* Niet teveel jachtaard, want wij hebben veel kleine gezelschapsdieren, die ook graag kwaliteit van leven willen hebben.
* Een gemakkelijk te hanteren formaat, zodat je gemakkelijk met je viervoeter op reis kunt.
* Een hond met een "normale" bouw, zodat je in principe van alles met hem kunt ondernemen.
* Een hond met een gemakkelijk te onderhouden vacht.
* Een hond met een zeker charisma, waar je met plezier naar kijkt.
*Last but not least, een gezonde hond, hier kom ik later op terug.
Dit alles vond ik terug in het ras het Nederlandse Kooikerhondje, wat op dat moment nog min of meer in opbouw was.
Na enig zoekwerk, kwam onze eerste kooiker in huize "Nachtmerrie", een schot in de roos.
Ik
kon niet bevroeden, hoezeer mijn- en de leventjes van onze
kooikerhondjes met elkaar verweven zouden worden in de eerstkomende 38
jaar.
wie de jeugd heeft, heeft de toekomst
RASVERENIGING
Ik werd
meteen lid van de vereniging Het Nederlandse kooikerhondje, in de hoop
zoveel mogelijk kennis te vergaren over dit ras. Dit viel helaas tegen,
zodat ik na vele jaren een lidmaatschap te hebben gehad, besloten heb
dit op te zeggen.
DE reden van dit opzeggen was uiteindelijk het fokadviesbeleid van deze vereniging.
De fokadviescommissie deed en doet ZO haar best om een gezond ras te fokken, dat ze haar doel hierdoor voorbij schiet.
Iets TE goed willen doen heeft hetzelfde effect, als maar wat aanrommelen.
Ik kan ook schrijven, als je iets niet oplost zoals het hoort, wordt er niets opgelost.
Een
TE grote selectie in een kleine populatie rashonden, vanwege vermeende
onvolkomenheden, diagnoses stellen zonder een fatsoenlijke anamnese,
onjuiste informatie over vermeende ziektes, die wel of niet erfelijk
zouden zijn, veelvuldig gesuggereerde kwaaltjes bij de honden, leidt
tot "flessehalsfokkerij" d.w.z. een versmalling van de fokbasis en een
te smalle fokbasis is vragen om erfelijke afwijkingen en ziekten.
Voorgaand verhaal heb ik vele malen aangekaart, maar het mocht niet baten, de "genetische" ruimte om te fokken, vastgesteld door de fokadviescommissie bleef voor mij veel te klein, zodat ik geen andere oplossing zag dan te vertrekken, toen was mijn rol als actief lid van de vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje uitgespeeld.
Het fokadviesbeleid van de vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje is bindend, garanties worden echter niet gegeven.
Om
bovenstaande reden zijn tot de dag van vandaag veel serieuze
liefhebbers en fokkers van dit mooie ras, vrijwillig of gedwongen,
vertrokken, hetgeen zeer te betreuren valt.Inmiddels is het percentage
hondjes dat nog via de rasvereniging gefokt wordt ZO laag geworden,er
wordt gesproken van ongeveer 35 procent, de andere 65 procent worden
dus buiten de rasvereniging gefokt, dat men zich kan afvragen of het nu
echt geen tijd wordt het tij te keren en als vereniging je best te doen
de weggestuurde of zelf opgestapte leden weer te traceren en eens een
doelmatig gesprek te beginnen over ons ras, wat door ons allen zeer
bemind wordt.
Fokkers, kwekers en liefhebbers van eenzelfde ras van
wat voor dier- of plantensoort dan ook, dient men vanuit een
gespecialiseerde vereniging op dat gebied bij elkaar te houden vanwege
de kennisbundeling, dat is ten alle tijde voordeliger voor het
dierenras of de plantensoort, al heersen er verschillende meningen over
een aantal onderwerpen betreffende het ras of soort.
Men noemt dat on speaking terms blijven.
Er
zijn gelukkig een aantal liefhebbers op eigen initiatief doorgegaan,
zodat wij gelukkig nog kunnen steunen op een brede basis gezonde
dieren, waar wij prima mee verder kunnen, ondanks de dreiging van een
veel te rigoreuze selectie vanuit de vereniging.
Inmiddels
heeft een groep liefhebbers van rashonden, die met ongeveer dezelfde
problematiek te maken kregen als ondergetekende, de kat de bel
aangebonden en de NMA ( Nederlandse Mededingings Autoriteit) gewezen op
het monopolistische beleid van de Raad van Beheer ( overkoepelend
orgaan op kynologisch gebied).
Deze monopolistische positie zou o.a.gevolgen kunnen hebben voor de "kwaliteits bewaking" van rashonden.
Plus het feit dat dit monopolie wettelijk niet meer geaccepteerd mag worden.
De
klacht van bovengenoemde liefhebbers werd eind 2009 gehonoreerd en de
NMA heeft de RvB gesommeerd hun organisatie te wijzigen.
Momenteel is dit een hot item en brengt veel reuring met zich mee.
bijna alle kooikerhondjes vinden het leuk om met een bal te spelen.
GEZONDHEID
Zoals U hierboven heeft kunnen lezen; wij zochten een gezonde hond.
Over het algemeen is het kooikerras een buitengewoon gezond ras.
Helaas
wordt van diverse kanten de nadruk gelegd op kwalen en gebreken, die in
het ras zouden zijn geslopen. Hiervan is ons tijdens deze 38 jaar niets
verontrustends gebleken.
Gezien het aantal honden gedurende deze 38
jaar, die hier gewoond en gelogeerd hebben en degenen, die hier nog
wonen, kan men dat rustig als representatief voor het kooikerras
beschouwen.
De enige erfelijke ziekte, die tot op heden aantoonbaar
erfelijk is, is de ziekte van Von Willebrand (bloedstollingsdefect).
Deze afwijking kunnen wij heden gelukkig na DNA onderzoek bij de
hondjes opsporen en door verstandig fokbeleid uitsluiten.
Een lijder
aan de ziekte van Von Willebrand is trouwens niet ziek, deze hondjes
gedragen zich ogenschijnlijk net zo gezond als een "normale"hond,
echter de kans op ernstige tot fatale bloedingen bij bv. een verwonding
is vele malen groter dan bij zijn "normale" soortgenoten, door het
ontbreken of zeer gebrekkig functioneren van een stollingsfactor.
Met een beetje geluk kan ook een Willebrandlijder 16 jaar oud worden
wij zijn gezond
REU of TEEF?
Uiteindelijk heeft U na rijp beraad, wikken en wegen, besloten; "we nemen een hond, het wordt een kooikerhond".
Maar.....willen we een vrouwtje of een mannetje.
De geruchten......."vrouwtjes zijn veel liever dan mannetjes", heeft U goed in uw oren geknoopt, dus U wil een teefje.
Jammer, dan bent U niet goed voorgelicht.
Ik schrijf natuurlijk over mijn eigen ras, het kooikerhondje.
Wat U op bovenstaande alinea leest, geldt niet voor elk willekeurig ander ras.
Zoals
U al uit bovenstaand schrijven kon opmaken, niets is minder waar, een
teef is niet liever of minder dominant dan een reu. Elk hondje heeft
binnen de grenzen van wat wij van het gedrag van een kooiker verwachten
zijn eigen gedrag.
Er werd niet voor niets een paar jaar geleden een
artikeltje in het kwartaalblad van de vereniging Het Nederlandse
Kooikerhondje gepubliceerd, "mag het ook een reu zijn".
Het kooikerhondje is een supermultifunctionele hond met charisma.
Hij
voelt zich overal thuis, flat, villa, boerderij, boot, zelfs een
vliegtuigbewoner zit er o.a. bij het gezelschap wat hier vertrokken is,
de hond veranderd er niet van.
In de periode van 36 jaar, dat wij
onze zelfgefokte honden hebben te logeren, kwam hier een gezelschap
terug, die in de grootst mogelijke verschillende situaties en
omstandigheden verkeerden en verkeren. Dat is aan de honden niet te
merken.
LOGEREN???????
U leest
het goed, de hondjes, die hier geboren zijn, kunnen tijdens Uw
vakantie, of vanwege voor U moverende redenen, hier logeren.
We wonen hier voor Nederlandse begrippen zeer ruim, zodat er altijd wel een plaatsje vrij is voor onze hondengasten.
Aanvankelijk
bood ik deze dienst aan als een soort van service, een aantal eigenaren
liet nl. merken, dat ze dat gebeuren erg op prijs stellen.
Na verloop van een aantal jaren bleek het mes aan twee kanten te snijden.
Ik zie
mijn eigen gefokte honden gedurende "langere"tijd zonder baasje terug,
als je dat een aantal jaren met relatief grote aantallen kooikers
meemaakt, krijg je een uitzonderlijke brede kijk op de resultaten van
je fokkersactiviteiten.
Wat valt op:
* Het enorme
aanpassingsvermogen van dit ras. De logeerhondjes komen in ieder geval
de eerste keer in een voor hen totaal andere omgeving dan ze gewend
zijn. Hun puppytijd zijn ze dan al lang vergeten.
Ik heb geen
pensionfaciliteiten, zodat de dames en heren het mij zo lastig kunnen
maken als ze maar willen (bv. lawaai maken, de boel vernielen enz.).
Niets van dit alles, was dit wel zo, dan had ik deze logeerpartijen echt geen 36 jaar volgehouden.
* Het toch redelijk snel wennen aan ander gezag ( ik dus).
Ik kom anno 2006 nog zelden een hondje tegen, wat niet na 2 dagen weer vrolijk en gehoorzaam ronddartelt.
Het aantal hondjes, wat aanpassingsmoeilijkheden vertoont is sedert 1971 aanzienlijk gedaald.
mijn eerste nest, de wieg? een kinderzandbak
38 jaar van de Ukkesteyn
wij zijn zeer bejaard
Nuttig om even bij stil te staan.
het castreren, steriliseren van reu en teef.
U kunt
overal waar U maar wilt informatie vinden omtrent dit onderwerp, maar
ik vind het nodig om er naar aanleiding van wat ik hier in die 38 jaar
gezien en gehoord heb op dit gebied er nog wat opmerkingen over te
maken.
Ik word regelmatig gebeld of ik binnenkort pupjes heb, want
het kooikerhondje wat hier gehaald was, is overleden en men wil toch
wel graag weer een nieuw kooikerhondje.
Ik vraag dan altijd of men weet waaraan het hondje is overleden.
Op
de eerste plaats : verkeersongelukken. Een kooikerhond is buitengewoon
gehoorzaam, maar het is wel een hond, dat wordt regelmatig vergeten met
soms desastreuze gevolgen.
Met stip op de tweede plaats : teefjes
die zijn overleden aan de gevolgen van kanker aan de geslachtsorganen.
Bij navraag blijkt zeer vaak, dat deze dieren de "prikpil" hebben gehad
om loopsheid te voorkomen.
Als ik dan opmerk; "waarom heeft U
destijds dan geen reu meegenomen als U zo'n last van die loopsheid
heeft", krijg ik steevast het verhaal te horen, wat ik al vermeld heb
onder het kopje "reu of teef".
Castreren
of steriliseren komt naar mijn mening alleen maar aan de orde als daar
'of' een dringende medische,'of' een dringende psychische reden voor
is. Deze redenen zijn niet vaak aan de orde.
Men snijdt niet in een gezonde hond.
Vaak laat men deze handelingen "zonder er bij na te denken" uitvoeren uit een soort van "gewoonte"?
Uit alle verhalen, die ik hierover hoor, kan ik alleen maar deze conclusie trekken.
De dierenarts hoort over dit gebeuren voor te lichten, maar in de praktijk gebeurt dit veel te weinig.
help, ik krijg aandacht!!
castreren van de reu
Dit verhaal gaat natuurlijk over het kooikerhondje, voor een ander ras gelden soms heel andere criteria.
Het
castreren van een kooikerreu is maar zelden nodig, de hond laat zich
goed opvoeden en seksueel gedrag kan men door deze opvoeding meestal in
prima banen leiden.
Het z.g. "rijden", waar veel naar gevraagd
wordt, heb ik nog nooit bij mijn eigen honden meegemaakt, maar onze
gasthonden hebben ook geen enkele neiging tot dit gedrag.
Bijwerkingen castreren:
*De vacht wordt in de meeste gevallen (veel) dikker, zodat een aantal honden na de castratie regelmatig naar de kapper moet.
*Vacht(huid) problemen komen vaker voor.
* Het dieet moet worden aangepast, want het hondje heeft neiging dikker te worden dan voorheen.
wederzijds vertrouwen
ook dit is wederzijds vertrouwen
ik pas wel even op
steriliseren van het teefje
Deze operatie is gecompliceerder dan castreren, dat betekent ook meer kans op complicaties.
Bijwerkingen steriliseren:
*Ook een teefje krijgt vaak een (veel) dikkere vacht dan voorheen met dezelfde gevolgen als bij de reu.
* Er is kans op een vorm van incontinentie na de ingreep.
* Ook de teef moet op dieet, want ook zij heeft de neiging dikker te worden.
Als
alternatief voor de operatie is er de "prikpil"in de handel. Dit moet
ik ten stelligste ontraden, de kans, dat zo'n behandeld hondje kanker
krijgt is vele malen groter dan die van een onbehandelde hond.
Elke dierenarts zal dat desgevraagd beamen.
veel gestelde vraag:
kan een kooikerhondje goed alleen zijn?
38 jaar geleden kwam zo'n vraag bijna nooit aan de orde.
Anno 2006 komt zo'n vraag bijna altijd aan de orde.
Ik gaf het al aan, een kooikerhondje is zeer flexibel, dit ras kan er goed tegen een aantal uren alleen thuis te blijven.
De nieuwe huisgenoot gaat als een onbeschreven blad mee naar zijn nieuwe huis.
De
baas is ervoor om dit blad in te vullen op een manier zoals het hem of
haar het beste past. Over het algemeen zal het nieuwe hondje dit voor
hem nieuwe levensritme na een korte gewenningsperiode naadloos volgen,
ook een aantal uren alleen zijn hoort daarbij als het zo uitkomt, hij
weet niet beter of het hoort zo en zal dat zonder protest aanvaarden.
De maatschappij is de laatste 36 jaar ingrijpend veranderd, ook wij hebben dat natuurlijk meegemaakt.
In tegenstelling tot vroeger komen er bijna allemaal hondjes logeren uit buitenshuis werkende gezinnen.
Aan
het gedrag van de honden hebben wij dit absoluut nooit gemerkt, ze zijn
buitengewoon flexibel verandert, stressbestendig genoeg om met deze
gewijzigde manier van leven om te gaan.
VOOR IEDEREEN EEN PASSENDE KOOIKERHOND!!!
Met
enige regelmaat word ik benaderd met de vraag: wij willen graag een
kooikerhondje, het moet een heel gemakkelijk hondje zijn en mag
nauwelijks, het liefst helemaal niet verharen. Het hondje moet als het
zo uit komt op een bak plassen.
Daarna worden er nog allerlei
situaties beschreven, bezwaren aangevoerd en omstandigheden naar voren
gebracht , die men liever niet of juist wel wil.
In zo'n geval
verwijs ik altijd naar onze buurman, die een schitterende natuur- en
beeldentuin heeft, met het advies, daar een leuk beeldje uit te zoeken.
probleemloos, onderhoudsvrij, geluidloos, hoeft nooit uitgelaten te worden, stabiel, opvoeden niet nodig.
Voor alle andere mensen, die een viervoetig kameraadje in een rood-wit gevlekte outfit met de naam kooikerhondje zoeken, met het doel, een gezinshond in de breedste zin van het woord aan te schaffen, kan ik wel wat betekenen.
De keuze van een reu of teef is afhankelijk van de situatie, waarin mensen verkeren en het doel wat men beoogt.
In
overleg met een ERVAREN fokker, die de pups goed kent, wordt het doel
en de situatie daaromheen besproken en naar aanleiding daarvan wordt
een passende pup uitgezocht.
LAST BUT NOT LEAST
Het hardnekkig rondzingende gerucht: kooikerhonden kunnen minder goed met kinderen omgaan.
Telkens
als ik telefoon over dit onderwerp krijg, ben ik weer verbaasd en vraag
steeds weer, waarOM denkt U dat een kooikerhondje niet vriendelijk
tegenover kinderen zou zijn.
Hierop krijg ik diverse antwoorden, die bijna nooit goed zijn onderbouwd.
Een
kooikerhond anno 2006 gedraagt zich tegenover kinderen even vriendelijk
als elke willekeurige hond uit een vergelijkbaar ras.
Zo'n image als hierboven even gesuggereerd werd, heeft dit ras niet verdient.
Het
kooikerhondje anno 2006 is door gericht fokbeleid op karakter een prima
gezinshond. Dus ook een goede vriend voor Uw kinderen, doch men dient
enige basisregels, die voor alle honden gelden in acht te nemen.
Zeer kleine kinderen NOOIT alleen bij de honden laten.
De
mand (bench) is heilig, hanteert men die privacy voor Uw hondje, dan
voelt deze zich veilig, veiligheid houdt agressie buiten de deur.
Wilt
U iets van Uw hond, roep hem uit zijn mand, hij loopt dan vanuit zijn
territorium in het Uwe en zal U gaarne van dienst zijn.
Onze autistische zoon was in zijn jeugd, als hij de kans kreeg een fervente wegloper, hij had nauwelijks binding met zijn ouderlijk huis. In die tijd, 28 jaar geleden, hadden wij een spierwitte kooikerreu, Gilles genaamd( omdat hij als pup in het nest zo hard gilde). Dit hondje was onafscheidelijk en buitengewoon zorgzaam voor ons kind; waar Erik liep, liep Gilles; zagen wij een wit hondje in ons groene land, dan wisten wij, dat Erik daar ook was. Dit hondje was letterlijk onvermoeibaar aanwezig bij onze zoon, onvervangbaar en voor ons onvergetelijk. Een menselijke oppas had nooit kunnen opbrengen, wat dit hondje in zijn uppie heeft gedaan. Onze Gilles was een pretentieloze hulpverlener zonder werkurenbriefje.
Hierboven heeft U het één en ander over onze autistische zoon in combinatie met ons kooikerhondje Gilles gelezen.
Inmiddels heb ik een boek over klassiek autisme, "Uit Balans" geschreven.
Thema,
het verhaal over het leven van onze zoon in combinatie met zijn
autisme, waarbij we destijds besloten hebben hem zelf op te voeden.
Bij dit boek heb ik een passende website gemaakt, zodat men kan "Zien" wat men leest.
Heeft U belangstelling voor dit onderwerp,dan kan U op de onderstaande link "autisme"
klikken en zo op deze website terecht komen.
Vrees niet. Op deze website staat weer een link "kooikerhondjes" en U bent zo weer terug bij ons geliefde ras.
Geen belangstelling??, deze link "autisme" overslaan en lekker verder lezen over onze kooikerhondjes.
Onderaan kan U op de link "levendehave" klikken dan is er nog veel meer te lezen over onze viervoetertjes en......de rest.
Het verhaal van de "KWETTERS".
Op 21 november 2005 heeft "Kwetter van de Ukkesteyn" een nestje pups geworpen. Moeder en kinderen maken het goed.
zorgzaam wakend over haar kinderen
Kwetter's tiental
na gedane arbeid is het zoet rusten
14 december, wij kunnen al zelf eten
Toen werd het 30 december 2005, weer tijd voor een plaatje.
Als
U verlegen zit om een relatieprobleem, adviseer ik U een foto te maken
van 10 zeer speelse pupjes, die met zijn allen op 1 foto moeten staan.
Gegeven: 10 levendige pupjes:
Een niet zo'n ervaren fotograaf:
Een digitaal fototoestel met niet al te veel mogelijkheden.
Na een fotosessie van 69 foto's kwam ik tot het volgende sumiere resultaat.
Lieve
pupjes, willen jullie alstublieft heel even rustig zijn en bij elkaar
blijven, anders krijg ik met mijn eenvoudig toestel geen scherpe foto.
"Wij willen spelen". Heel even maar. "Spelen". Toe nou. "Gaan we toch
gewoon met ons achterwerk naar je toe zitten"!!!!.
De nieuwe bazen willen GEZICHTEN, dan houden wij jullie gewoon vast, ( toen kwam het relatieprobleem). Nadat de pups zo ongeveer onze hele keuken hadden verbouwd, U moest eens weten hoeveel capriolen we hebben uitgehaald, om ze te verleiden tot een statiefoto, wat dat betreft doet de koninklijke familie het beter, moest mijn man nog eens een keer uitgebreid ingeschakeld worden. Deze zat op dat moment met jaarwisselingsperikelen en met weersomstandigheden, sneeuw, vorst en wind, ( hebben wij het toch al veel drukker met de dieren dan met iets warmere omstandigheden), zodat hij de lol van het geheel niet helemaal inzag en terecht zei, "kan je hier geen beter tijdstip voor uitzoeken", waarop ik natuurlijk met "nee"antwoordde.
Nieuwe a.s. bazen en bazinnen, ik wens U een gezellig kijkuurtje en veel succes met het opsporen van uw nieuwe huisgenootje
wij zijn toch wel een beetje moe geworden mams
Dan wordt het zo langzamerhand januari.
Het
is zeker voor het gevoel letterlijk ijskoud weer, geen weer om jonge
pupjes eens buiten te laten verkennen, in tegenstelling tot de zomer,
wanneer ze regelmatig met 3,5 week al even buiten zijn.
Als het even niet al teveel waait en droog is, mogen de pups even op de droge straat, dat is spannend, maar wel kouh....d!!!!
grashonden ( zomer)
straathonden ( winter)
3 januari, de chipster
"help"ik wordt gechipt.
De chip komt tussen de schouderbladen.
chipcontrole....werkt hij?
6 januari, de dierenarts.
alweer een prik, is hier ook een nooduitgang?
nu moet ik ook al van alles doorslikken!
oh jeh, wat nu weer, ik ben toch gezond!!!!
De papierwinkel, compleet met goede raad
Wij zijn er klaar voor nieuwe baas!!!!!
Het grote levensavontuur kan beginnen.
U
heeft in een notedop gezien en gelezen, hoe de pups het maken in de
ongeveer gemiddeld 7 tot 8 weken dat ze bij mij zijn en ik ze mag
verzorgen.
De contacten tussen mij en het grut zijn gedurende deze
tijd zeer intensief, ik volg de hele ontwikkeling zeer nauwkeurig op de
voet, zodat ik na enige tijd de nieuwe bazen en bazinnen naar eer en
geweten kan informeren over hun keuze.
In dit geval gingen er 10 pupjes, (dat is niet uniek maar wel veel voor een kooikerhondje) naar hun nieuwe huis.
Dat
betekent, dat ik kennis heb gemaakt met 10 nieuwe bazen en/of bazinnen,
wel of niet vergezeld van een gezin, die allemaal met hooggespannen
verwachtingen beginnen aan hun leven met hun nieuwe maatje op vier
pootjes.
Tien, soms zeer verschillende levens met 10 hondjes uit
hetzelfde nest, die zich stuk voor stuk moeten gaan aanpassen aan de
levenswijze van hun nieuwe eigenaar, op 10 verschillende plaatsen,
waarvan in dit geval 4 in het buitenland.
eindelijk is het zover
Elke
keer dat dit ritueel plaats vindt, bezorgt mij dat weer een stuk
emotionaliteit, het hele gebeuren komt al 36 jaar regelmatig voorbij,
maar maakt nog steeds een flinke indruk op ondergetekende.
De moederhond wordt na vertrek van een aantal pups er meestal ook niet vrolijker op.
moeder Kwetter heeft na het afscheid van haar kinderen behoefte aan extra aandacht, die ze natuurlijk ook krijgt, gelukkig is ze het hele gebeuren snel vergeten.
De
praktijk heeft geleerd, dat de pups zich eigenlijk altijd wonderwel
snel aanpassen aan hun nieuwe situatie en zowel hun moeder als de
fokster snel vergeten zijn.
In tegenstelling tot wat veel mensen
denken, herkent de moederhond reeds een week nadat haar laatste pup weg
is haar kinderen niet meer terug.
de pups worden op diverse manieren "verpakt" naar hun nieuwe huis vervoerd, bijv:
in plastic
in karton.
op pluche
Bij elke vertrekkende pup gaat van mij deze stille wens en afscheidsgedachte mee; meid; jongen; dat was het dan, maak er voor iedereen een feest van, zoals wij ook van jullie genieten, succes, wellicht tot ziens, het ga je goed.
Letterlijk en figuurlijk de wijde wereld in
Uit het bovenstaande heeft U inmiddels begrepen, dat ik zo nu en dan een nestje kooikerpups fok.
Deze goed gesocialiseerde pups worden meestal op een leeftijd van ongeveer 8 weken afgegeven.
Moeten
ze een hele verre reis maken(bijv, een verre vliegreis), zijn ze wat
ouder, hebben ze inmiddels goed aan de lijn leren lopen en zijn ze
zindelijk.
Alle pups zijn voorzien van een gezondheidsverklaring,
afgegeven door de dierenarts, tevens hebben ze een elektronische
identificatie (chip).
De hondjes zijn ontwormd en gevaccineerd volgens de momenteel geldende regels en hebben een internationaal paspoort.
Ook hebben alle pups een stamboom.
Als
de pups naar de nieuwe baas gaan, krijgen ze een koopovereenkomst mee,
waarin een garantie is opgenomen, dat deze dieren niet mogen lijden aan
een erfelijke ziekte, die ondraaglijk lijden met zich meebrengt. Al
onze honden zijn DNA onderzocht op de ziekte van Von Willebrand. Bezoek
alleen na telefonische of digitale afspraak, voor adres e.d. zie begin
van deze homepage.
Ik hoop,
dat deze homepage U enige tijd plezierig en informatief bezig heeft
gehouden en dat ik in staat ben geweest om degenen, die serieus van
plan zijn een vertegenwoordiger van dit schitterende Nederlandse ras
aan te schaffen, een beetje van mijn altijd aanwezige enthousiasme voor
dit ras mee te geven.
Het waren hier en daar wat gedachten, maar gedachten zijn er soms voor eens opgeschreven te worden.
Veel succes met de wellicht te verwachten keuze van Uw aanstaande huisgenoot.
Hieke van Ginkel- Gemser
Als u de nieuwe website, die o.a. ook over kooikerhondjes vertelt, wilt bezoeken, klik dan op onderstaande link
lukt dit niet, dan kunt u in de browser plaatsen:
http://home.hetnet.nl/~levendehave/index.html
Hier zal U het even mee moeten doen, wordt vervolgd en we hopen er maar het beste van wat de verbindingen op internet betreft.
hela, ik hoor er ook bij!!!!!
